Autorka "Służących do wszystkiego" wraca do tematu wiejskich kobiet, ale tym razem to opowieść zza drugiej strony drzwi chłopskiej chałupy. Podczas gdy Maryśki i Kaśki wyruszają do miast, by usługiwać w pańskich domach, na wsiach zostają ich siostry i matki: harujące od świtu do nocy gospodynie, folwarczne wyrobnice, mamki, dziewki pracujące w bogatszych gospodarstwach. Marzące o własnym łóżku, butach, szkole i o zostaniu panią. Modlące się o posag, byle "nie wyjść za dziada" i nie zostać wydane za morgi. Dzielące na czworo zapałki, by wyżywić rodzinę. Często analfabetki, bo "babom szkoły nie potrzeba".

Nasze babki i prababki.

Joanna Kuciel-Frydryszak daje wiejskim kobietom głos, by opowiedziały o swoim życiu: codziennym znoju, lękach i marzeniach. Ta mocna, głęboko dotykająca lektura pokazuje siłę kobiet, ich bezgraniczne oddanie rodzinie, ale też pragnienie zmiany i nierówną walkę o siebie w patriarchalnym społeczeństwie.

Historia bez Cenzury powraca! Jeśli myślicie, że rozładowana bateria w smartfonie to problem, przeczytajcie, jak hardcore’owo mieli Wasi rodzice! Komuniści mówili im, co mają robić i myśleć. Co więc robili? No właśnie, i tak nie było nic do roboty. Na wakacje nie wyjedziesz, jeśli tata nie wylosował talonu, by móc kupić malucha. W domu nuda - dwa kanały w telewizji i na każdym kłamią. Czasem bajka - o misiach, zającach, Rumcajsach, no błagam! Na ulicach agenci SB i milicja z pałami. Kolejki po wszystko, a w sklepach pusto. To o co chodzi?! Czemu tak wiele osób wspomina Polskę Ludową z łezką w oku?! Przeczytaj, to zrozumiesz.

Zgodnie z tytułem, autor omawia szczegółowo sytuację w Polsce, która doprowadziła do wydarzeń nazwanych później "marcowymi". Sięga do motywów politycznych kształtujących się w tamtym okresie ugrupowań wewnątrz pozornie monolitycznego organizmu "jedynie słusznej" partii/Partii. Przedstawia przebieg manifestacji i sposób traktowania przez służby bezpieczeństwa. Przedstawia również konsekwencje.

Niepokorne damy. Kobiety, które wywalczyły niepodległą Polskę.Przekonywano je, że są słabe, chwiejne, pozbawione właściwej tylko mężczyznom determinacji oraz siły. Nie uwierzyły.Olka na niebezpieczeństwo patrzyła z pogardą. Zarządzała tajnym arsenałem, w którym trzymano tysiące sztuk broni. Szmuglowała karabiny, rewolwery i prowizoryczne bomby. Gdy inni stchórzyli, ona osobiście przerzuciła przez granicę setki tysięcy rubli zrabowanych z pociągu. Igrała z carską ochraną i z niemiecką policją. Zawsze o krok przed wrogiem.Maria niezwykły szyk i grację łączyła z żelazną wolą i niezłomną wiarą w Wielką Sprawę. Mało kto wiedział, że sławna lwica salonowa, łamiąca serca niezliczonych adoratorów, to jednocześnie bojowniczka o niezwykłym harcie ducha. Nie dała się złamać, nawet gdy zamknięto ją w ponurych lochach Cytadeli warszawskiej.Wanda od dziecka marzyła tylko o jednym: by ruszyć na wojnę w mundurze polskiego żołnierza. Nie zdołały jej zniechęcić drwiny kolegów ani rechot dowódców, którzy w armii nie widzieli miejsca dla żadnej kobiety. Wiedziała, że udowodni im, jak bardzo się mylili. Nawet jeśli będzie musiała to zrobić w męskim przebraniu i pod fałszywym nazwiskiem.Kobiet takich jak one były setki. Niepokornych i nieugiętych. Prawdziwych wojowniczek, bez których nie byłoby wolnej Polski.

Tym razem mistrz Wańkowicz opisuje odyseję narodu polskiego od września 1939 r. aż po koniec II Wojny Światowej. Brzmi to bardzo poważnie i takie jest w istocie, ale talent naszego wielkiego kresowiaka sprawia, że książkę czyta się lekko, prawie jak bardzo sprawnie napisaną książkę przygodową.Wstęp do dzieła to dialog mistrza tyczący się stylów reporterskich i próba opisania czym jest "jego" reportaż mozaikowy. Warto przeczytać by zrozumieć jaki styl dziennikarstwa preferował autor i przyjrzeć się tłu historycznemu, jakiemu towarzyszyły przytaczane przez mistrza spory.Nie jest trudno domyśleć się od czego zaczyna się książka. Ucieczka przed nacierającym Wermachtem ma apokaliptyczny wydźwięk i jest nacechowana charakterystycznym dla Wańkowicza realizmem. Autor nie oszczędza nam opisów bombardowań, czy potyczek spisanych dzięki nieco późniejszym spotkaniom z żołnierzami. Śmierć, zniszczenie i zagłada nie ma w sobie nic z martyrologii. To wspomnienia starszego już, tęgiego faceta, którego wojenny chaos odłączył od rodziny i który sam musiał uciekać w skwarze, często na piechotę w stronę granicy z Rumunią.Podróż to tylko jeden z lajt motywów "Od..". Nie mniej ważne jest polskie piekiełko, które pojawia się jak złośliwy demon za każdym razem, gdy w jednym miejscu zmaterializuje się więcej niż jeden Polak. Mniejsze lub większe konflikty tworzone przez naszych rodaków mają miejsce wszędzie, w Rumunii, w Egipcie, w Iranie... Nie da się od tego uciec, tym bardziej, że bezpośrednio w związku z tymi konfliktami Wańkowicz ukuł takie pojęcia jak "kundlizm" i "drystalizm". Oba hasła są ciekawe nie tylko z historycznego punktu widzenia. Owszem, ich pierwotne znaczenie jest zdezaktualizowane, bowiem stan szlachecki ma w III RP znaczenie jedynie historyczne i symboliczne. Ważna jest jednak mentalność, ona się nie zmieniła, więc zarówno "kundlizm", jak i "drystalizm" ma nadal swoje krzywe odbicie w tak popularnym ostatnimi czasy "januszowaniu" i "cebulowaniu". Stawianie znaku równości między tymi pojęciami byłoby totalnym błędem semantycznym, ale dorobkiewicze, świńskie mordy pod krawatem, serwilizm, kabotyństwo, tchórzostwo, bezmyślność i głupota to reminiscencje wańkowiczowskiego jakże trafnego słowotwórstwa. Choćby dlatego warto przeczytać tą książkę, by zrozumieć czym były wtedy te tajemnicze określenia, zadać pytania, zastanowić się nad własnym odbiciem w lustrze...Orient jest przyczynkiem dla Wańkowicza by dać upust swojemu talentowi. Jego erudycja uderza jak cios sprawnego boksera i muszę przyznać, że mi, jako osobie spauperyzowanej przez popkulturę sprawiała czasem ból, którego ujście znajdowałem jedynie w chorobliwym wklepywaniu haseł w przeglądarkę Google:-)Wańkowicz nie bierze jeńców, poddać się więc nie można. Na szczęście autor jest na tyle przyjazny czytelnikowi, by mieć motywację do walki aż do ostatniej strony.Jeżeli relacje polsko-polskie, plastyczne i zarazem realistyczne opisy krwawych walk, nasze związki z Persją, czy też w ogóle opisy kultury i społeczności Bliskiego Wschodu nie są przekonywujące dla potencjalnego czytelnika, to może dodatkową zachętą będzie... humor.Wańkowicz był zdaje się człowiekiem zarówno jowialnym, rubasznym, jak i ciętym i nierzadko brutalnym w swoich ocenach podbudowanych szeroką wiedzą intelektualisty. Jego nonkonformizm objawia się w wielu aspektach, także w sferze humorystycznej. Dlatego czytelniku, jeżeli chcesz się dowiedzieć dlaczego szach Iranu pił... wańkowiczowską urynę, czemuż to pieprznik w armii jest niezbędny do przeżycia i dlaczego należy stukać obcasami jak wariat, to proszę, przeczytaj tą książkę:-)"Od Stołpców po Kair" to wspaniała lektura. Z jednej strony jej wydźwięk społeczno-polityczny na tle polskiego exodusu do krajów do niedawna uznawanych za atrakcyjne turystyczne jest wyjątkowo mocny, z drugiej pompa i powaga jest przełamywana przez piękne, niewygładzone opisy, solidne, barwne postacie i cięty humor. Każdy kto przeczytał "Monte Cassino" tego samego autora wie jakie Pan Melchior miał konszachty z wojną. Wie, jak się z nią zaznajomił i wie, że potworności są u tego pana są tyle przerażające, co fascynujące. Przy okazji wojny wspomnieć należy o krótkim, ale wstrząsającym epizodzie rzezi wołyńskiej. Jeżeli ta czystka etniczna, to ludobójstwo kojarzy się Wam ze zdjęciami noworodków, lub małych dzieci w towarzystwie drutu kolczastego, to tekst Pana Wańkowicza wryje się Wam w głowę jeszcze boleśniej.

Marcjanna Fornalska (1870-1963) urodziła się w Łopienniku pow. Krasnystaw w rodzinie chłopskiej. Była matką sześciorga dzieci. Całe swoje życie podporządkowała dążeniu do kształcenia ich mimo skrajnego ubóstwa. Fornalska przeżyła dwie wojny światowe, była świadkiem zwycięstwa rewolucji w Rosji. Kiedy po wszystkich burzach historii, które przyszło jej przeżyć w kraju i poza nim, wróciła w 1945 r. do Lublina, towarzyszyła jej tylko córka Felicja. Pozostałe dzieci - wśród nich wybitna działaczka KPP i PPR Małgorzata Fornalska - zginęły.Przekaz życia ponad osiemdziesięcioletniej kobiety, niepiśmiennej prawie, lecz obdarzonej niepospolitą indywidualnością, jest niezwykłym źródłem wiedzy o ostatnich dziesiątkach lat XIX w. i pierwszym pięćdziesięcioleciu naszego stulecia. Świetna pamięć, ogromne doświadczenie życiowe i wrodzony talent literacki pozwoliły autorce stworzyć książkę o wielkiej wartości historycznej, społecznej, obyczajowej, moralnej.

Dlaczego kontrwywiad II RP uznał swojego najlepszego agenta za zdrajcę?
Kogo naprawdę kochała Krystyna Skarbek?
Czy pułkownik Kukliński brał pieniądze od CIA za swoją działalność?
Kto korzystał ze szpiegowskich zdobyczy Mariana Zacharskiego?
Jak wyglądała nauka w Szkole Szpiegów w Starych Kiejkutach?

Napoleon Bonaparte twierdził, że dla żołnierzy ma ordery, dla szpiegów natomiast tylko złoto. Czasy się jednak zmieniły, a wraz z nimi postrzeganie tego zawodu, który raczej można by było nazwać sposobem na życie.

Sławomir Koper i Arek Biedrzycki, reżyser Polskich szpiegów, przedstawiają książkę napisaną na podstawie scenariuszy Sławomira Kopra dla tego serialu. To literacka wersja telewizyjnej superprodukcji, znacznie rozszerzona w stosunku do ekranowego pierwowzoru. Z tego też powodu dowiemy się znacznie więcej o polskich agentach działających po obu stronach barykady. O tragicznych losach rotmistrza Sosnowskiego, triumfach i dramacie Krystyny Skarbek, dylematach Romana Czerniawskiego, czy też życiu prywatnym pułkownika Kuklińskiego. A także o największej mistyfikacji służb PRL (sprawa Andrzeja Czechowicza) i o systemie "wtórników", czyli podstawianiu agentów posługujących się cudzą tożsamością (Jerzy Kaczmarek).

SZCZEGÓŁY Napoleon Bonaparte powiedział kiedyś, że jeden szpieg we właściwym miejscu jest cenniejszy niż 20 tysięcy żołnierzy na polu bitwy. Natomiast po szarży pod Somosierrą stwierdził, że dla jego Polaków nie ma rzeczy niemożliwych. Minęło dwieście lat, a historia dowiodła, że polscy szpiedzy to światowa elita tajnych służb. Zachwycali skutecznością i niestandardowymi działaniami. Geniusze kamuflażu, niepozorni samotnicy. Zdrajcy i patrioci. Nielegałowie, wtórniki i krety. Bohaterowie i zwyczajni z pozoru ludzie, których życiorysy zaskakują do dziś. Książka ta przedstawia sylwetki polskich agentów, których szpiegowskie gry miały wpływ na losy świata.
Niniejsza książka jest luźną kontynuacją Polskich szpiegów, którzy ukazali się nakładem wydawnictwa Bellona rok temu.
Przedstawione są w niej bardzo różne aspekty "szpiegowskiej roboty" i mocno zróżnicowane postacie bohaterów. Pokazani zostali zarówno szpiedzy z okresu II Rzeczpospolitej czy II wojny światowej, jak i też agenci działający w epoce PRL. Ludzie, którzy dla rodzinnego kraju oddali wszystko łącznie z życiem, jak też powszechnie uznawani za zdrajców. Nie zabrakło tzw. nielegałów, czyli oficerów działających pod przykryciem i wykorzystujących cudze tożsamości, ale także agentów służących pod własnym nazwiskiem. Oficerów do końca wiernych przysiędze złożonej władzom II Rzeczpospolitej, jak i agentów z czasów Polski Ludowej. A także ludzi, którzy z różnych względów działali na rzecz obcych wywiadów, za co czasami płacili najwyższą cenę.

Opis pochodzi od wydawcy

Książka Przez cztery klimaty została uznana za najlepszą książkę roku 1972 przez jury redakcji Nowe Książki" oraz nagrodzona plebiscytem czytelników "Kuriera Polskiego".Nowa książka Melchiora Wańkowicza. Bagatela: wybór publicystyki z 60 lat XX wieku, z najbardziej burzliwego okresu polskiej historii najnowszej. ... Jest co poczytać. Ten człowiek wszędzie był, wszystko widział, o wszystkim przez te 60 lat myślał po swojemu, nigdy nawet przez chwilę nie pozostając bezczynnym świadkiem. Prawie 800 stron druku, uczone przypisy, wnikliwy komentarz. Dzieło. ... Wańkowicz był jednym z bardzo niewielu, który nigdy nie pozwolił się nigdzie przypisać, i jest w tym swoim uporze imponujący. Żywił dziwaczną i trudno u nas zrozumiałą ambicję, aby wszystko dosłownie — sławę, podróże, wysokie zarobki, uznanie czytelników — zawdzięczać tylko sobie samemu i nikomu poza tym.W. GÓRNICKI "Polityka"Jest to właściwie powieść polityczna obejmująca ogromny, bo od caratu po współczesność, obszar historyczny. .., Jest to okno obszernie otwarte na prawdziwy krajobraz Polski. ... W Czterech klimatach Wańkowicz jest, jaki jest. Jedni Wańkowicza wielbią. Nastrój na tegorocznych kiermaszach przypominał atmosferę przedwojennych pielgrzymek do Poczajowa. Innych Wańkowicz przyprawia o wątrobiane plamy.S. ZIELIŃSKI "Kultura"(fragmenty z obwoluty)